Hebben jullie ook zo genoten van de open training bij CrossFit Zuid afgelopen zaterdag? Ik wel. Hij was toch vrij pittig en ik ben er echt wel moe van geworden. Ik vond het wel erg leuk dat er een aantal van jullie bij waren en wilden ervaren hoe een training er bij ons uit ziet. Dank jullie wel, jullie waren top!
Korte samenvatting en een tip van de trainer
Rond een uur ’s middags zou de open training beginnen, en we waren er klaar voor. Iets voor enen kwamen er steeds meer gasten om mee te doen binnen en om ongeveer tien over 1 startte de training. Kevin gaf deze training en hij gaf eerst aan hoe ze bij CrossFit zuid tegen de training aankijken. In eigen woorden samengevat: een goede training draait niet alleen om fysieke, maar ook om mentale groei. Zoals Kevin zei, we laten de mensen hier Lachen, Leren en Moe worden. En dat hebben we zaterdag middag ook geweten ook.
LACHEN: De warming up
We begonnen met de warming up, iedereen mocht afwisselend op buik, rug en beide zijkanten liggen en weer opstaan. En daarna met 1 hand op de tegenover liggende knie, hetzelfde, en de hand mocht niet van de knie af. Even later met de andere hand (en dus ook de andere knie) en uiteindelijk liggen en staan met beide handen gekruist op de knieëen. Hiermee leer je te vallen en weer op te staan. Want (en ik citeer) “Als je blijft liggen, omdat je niet kunt opstaan, dan ga je dood.”.
LEREN: De turkish get-up
Daarna hebben we in groepjes de turkish get-up geoefend. Ikzelf, Luelle en Daniëlle mochten hierbij als een soort van baby-trainers, de groepjes uitleggen hoe de beweging in elkaar stak. Eerst de beweging een paar keer doorwerken met de groep, en daarna het echte werk… De schoenen mochten uit en met de schoen bovenop je vuist nogmaals de beweging doen, maar wel zodanig dat de schoen niet van je vuist af valt. En dit is best wel lastig.
Wat ik wel vond om te zien, was dat ons monstertje (Luelle) de stap met de schoen maar overgeslagen had. Als een volleerd circus dompteuse trainde ze de mensen met bekertjes met water in plaats van met de schoenen. De kunstgrasmat heeft in ieder geval geen dorst meer zullen we maar zeggen… 🙂
HUILEN MOE WORDEN: C-training als parcours
En toen was het lachen wel een beetje voorbij, en ook het leren aspect was gedaan.. nu was het moe worden. Erg moe worden… Normaal als we een zogenaamde C-training hebben, dan doen we heel intensieve oefeningen met relatief veel belasting (gewicht) en zijn de afstanden relatief kort. Nu waren de C-oefeningen er ook, maar nu als parcours. Een hele leuke, maar vooral vermoeiende, wending. We deden dit parcours in tweetallen waarbij de 1e persoon 2x het volledige parcours moest afleggen en de 2e persoon hem of haar moest coachen en motiveren om het te halen. En daarna draaide de rolverdeling om. Ik kan nu uit ervaring zeggen… Dit is erg vermoeiend. Helemaal als je dan ook nog eens dezelfde oefening doet als Luelle, en toch echt wel eerder aan de overkant wilt zijn…
Long story short… we waren leeg aan het eind van het parcours. Moe, maar voldaan
Daarna nog even met z’n allen op de foto en toen was de open training voorbij…
En dat betekent dat we weer gewoon doorgaan als altijd, business as usual…
Wat is business as usual dan eigenlijk voor mij?
Dat is eigenlijk een mooie vraag om even bij stil te staan. Sinds ik de kans heb gekregen om mee te doen aan de afvalrace is “usual” al lang niet meer zo “usual” als in de tijd dat ik nog een couch-potato was. Waar ik voorheen dagen en avonden lang kon stilzitten en niets doen, is dat nu echt lang verleden tijd. Nu is mijn huidige vorm van business as usual toch het (bijna) dagelijks in beweging zijn en genieten van de inspanning, en nog meer van de ontspanning en de ontlading nadien.
Gaat dit allemaal vanzelf?
Nee, dat gaat zeker niet vanzelf. Er is echt wel een behoorlijke hoeveelheid discipline nodig om dit voor elkaar te krijgen.
Ik heb ook wel eens een avond dat ik echt geen zin heb om te gaan trainen. Dan moet ik me echt motiveren om toch te gaan.
Wat hierbij helpt is het scheppen van een (al dan niet op korte termijn) haalbare doelstelling.
Een goede levensstijl is meer dan alleen afvallen en goed eten
Ik ben naast het meer bewegen en beter eten gedeelte, nu ook volop bezig met het deel wat over je mindset en je echte onderliggende motivatie gaat.
Dit is echt wel precies het deel waar ik mezelf heel vaak tegenkom en eigenlijk het allermeest moeite mee heb. Ik krijg de mogelijkheid om ook op het mentale vlak naar mezelf te kijken en kritisch te zijn. Kevin ondersteunt mij hierbij en daagt me ook uit om soms net even verder te gaan in de zelfreflectie dan dat je zelf aangenaam vindt.
Een super simpel voorbeeldje hiervan is de vraag: Waarom doe je mee aan dit traject?
Het voor de hand liggende antwoord zou zijn “om af te vallen”, maar is dat echt de reden? Dus als je nog maar 1 week te leven hebt dan zou je die besteden aan afvallen? De kans lijkt me heel groot dat dat niet het geval is. Maar waarom doe je het dan wel? Dat soort zelfreflectie kan best vervelend of zelfs pijnlijk zijn. Ik heb de 1e serie opdrachten die hierop gericht zijn een hele tijd verzaakt, puur omdat ik het (van binnen) niet wilde uitvoeren. Ik vind dit het moeilijkste stukje van het traject, maar het is wel noodzakelijk om me te wapenen tegen tegenslagen die me anders weer in mijn oude, ongezonde, patroon terug kunnen werpen.
Happy as a hippo
Ja mensen, aangezien jullie de tijd nemen om mijn blogs te lezen en me toch volgen vind ik het ook geheel op z’n plaats om dit nieuws te delen… Ik heb vandaag geconstateerd dat ik een van mijn doelen behaald heb. Ik heb al jaren een Cavello trainingsjack die ik ongeveer 3x heb aangehad omdat ik er buiten die 3x om niet meer in paste… en vanochtend kriebelde het om toch nog eens te passen… En raad eens….
Hij past 🙂
Hoe blij kan je zijn van zo’n klein dingetje.. 🙂 Nou… Heel blij… #HappyAsAHippo
Christiaan en Luelle worden begeleid door CrossFit Zuid en dit wordt mede mogelijk gemaakt door een aantal sportieve partners. Wil je iets betekenen voor De Afvalrace, neem dan contact op.
