Nog maar een goede 3 weken en dan eindigt voor mij de afvalrace. De afgelopen 5 maanden waren voor mij behoorlijk intensief en deze laatste maand gaat dat zeker niet veranderen. En daarna ga ik meemaken of ik het op eigen kracht en zonder de spreekwoordelijke zijwieltjes ga volhouden. Ik ben ervan overtuigd dat dat moet gaan lukken. Want mijn nieuwe levensstijl gaat niet meer veranderen. Daar let ik wel voor op.

Het naderende einde

Wat wel gaat veranderen is dat ik het erg ga missen om wekelijks een blog te schrijven. Ik heb de afgelopen maanden elke week een blogje mogen schrijven over mijn belevenissen gedurende het afvalrace traject. Sommige waren relatief eenvoudig, anderen waren wat moeilijker om te schrijven. Sommigen, vooral als het over de mentale bijwerkingen van zo’n traject gaat, bijna ondoenlijk. En toch ga ik dit missen. Het is voor mij toch een manier geworden van reflecteren op de afgelopen week, en dat is soms confronterend, maar meestal geeft het voldoening.

Alleen, met nog 4 (hierna 3) blogs te delen, begin ik nu echt in te zien dat het einde van het traject heel erg dichtbij komt. Volgende maand rond deze tijd moet ik, vooral aan mezelf, bewijzen dat ik het zelf kan. Zonder de effectieve coachingsgesprekken met Kevin. En, ondanks dat ik er niet tegenop zie, ben ik een klein beetje onzeker. Het doet me terugdenken aan de eerste keer dat ik zonder zijwieltjes ging fietsen. Weten dat ik het kan, en alle vertrouwen krijgen dat ik het kan, maar toch onzeker zijn of alles wel goed zal gaan. Het blijft spannend.

De belangrijkste horde

Meer bewegen, of eigenlijk gaan bewegen, heeft zeker bij mij een grote rol gespeeld in het kwijtraken van een aantal kilo’s en het fitter worden, maar misschien is de belangrijkste horde voor mij niet zozeer het bewegen geweest, maar de voeding. Het is mij afgelopen 2 weken wel duidelijk geworden dat daar voor mij een joekel van een valkuil schuilt. Zoals ik in mijn vorige blog heb aangegeven, was ik weer wat aangekomen in plaats van afgevallen, en dat heeft me echt wel even een dreun gegeven. Zeker omdat ik me niet bewust was van wat ik gezondigd had in de periode voor het wegen. Gelukkig heb ik de touwtjes weer wat terug aangespannen, en nu lijkt het weer goed te gaan. (Nouja… dat hoop ik dan toch…) Er gaat nu in ieder geval niets meer naar binnen zonder dat ik me er bewust van ben.

Hoe ziet mijn voeding er nu uit?

Waar ik voor de afvalrace totaal geen ritme had met maaltijden, heb ik nu elke dag minimaal 2 maaltijden (dit moeten er 3 zijn, maar die derde lukt echt niet altijd), waarbij geldt dat een maaltijd iets is waar je op moet kauwen. Elke maaltijd bevat dan ook de volgende drie onderdelen:

• Eiwitten: Uit eieren, vis, (mager) rundvlees, kippenvlees, lamsvlees, of incidenteel varkensvlees
• Groenten: Groene groenten, Koolsoorten, Paddenstoelen, Knolgewassen
• Koolhydraten: Uit (zilvervlies-)rijst, (zoete) aardappel of pasta/brood

Dit is niet echt een bijzondere samenstelling. Ieder mens heeft deze groepen nodig om goed te kunnen functioneren. Wat hierbij wel een heel belangrijk punt is, is de verhouding tussen deze productgroepen. Ons zogenaamd normale dieet is samengesteld uit veel koolhydraten, relatief weinig eiwitten en (bij vele van ons) nog minder groenten. Dit was ook bij mij het geval. De verhouding die ik nu heb aangeleerd is super simpel, maar bevat (veel) minder koolhydraten. En het is eenvoudig af te meten.

De verhoudingen voor >= 95% van mijn maaltijden zijn:

• Minimaal 2 gebalde vuisten (bereide) groenten
• 2 handpalmen aan vis/vlees/ei
• 2 gesloten handen aan bereide rijst/pasta/aardappels of brood/wrap

Het meest duidelijke hieraan is dat de hoeveelheid koolhydraten hier beduidend minder is dan in het “normale” dieet.

Dit systeem aanhouden gecombineerd met het bewust eten, en dat houdt bij mij in dat ik voldoende de tijd (>= 15 minuten) neem om mijn maaltijd te eten, heeft bij mij ervoor gezorgd dat ik voldoende inslag heb om (fanatiek) te sporten, maar dat ik toch (relatief eenvoudig) gewicht ben kwijtgeraakt. Waarom die 15 minuten? Na 15 minuten zijn de signalen van je maag zeker aangekomen bij je hersenen. Dus registreer je dan dat je al voor 80% vol zit, dan stop je met eten. Zo zorg je ervoor dat je je niet overeet. En 80% vol betekent, dat je met een klein beetje honger van tafel gaat.. En dus krimpt je maaginhoud. ( En dat heb ik inderdaad gemerkt na deze maanden. )

Niet zondigen?

Niets menselijks is mij vreemd, dus ook het zondigen niet. Zoals een heel wijs persoon ooit zei: “De boog kan niet altijd gespannen staan”. De keren dat ik zondig, en dat zijn er tegenwoordig HEEL weinig, dan wil ik dat wel BEWUST doen. Zo geniet je er meer van, en kan je besluiten of je het waard vind om te zondigen, omdat je weet wat er tegenover staat aan extra oefeningen of verminderde progressie.

Hieperdepiep Hoera

Een beter voorbeeld van een moment van bewust zondigen kan ik niet bedenken dan dit. Ik ben vandaag (6 maart) weer een jaartje ouder geworden. En daar hoort natuurlijk een traktatie voor mijn gasten bij. En als je dan je gasten een lekker stukje taart voorschotelt, dan mag je eigenlijk zelf niet ontbreken. Gezien het feit dat ik nog niet op het punt ben waar ik voor april wil zijn, ben ik nog zwaar aan het twijfelen of ik een klein stukje mee zal eten of niet. Maar als ik het doe, dan geniet ik er dubbel zo veel van.
Mensen, enorm bedankt voor het lezen.

Christiaan en Luelle worden begeleid door CrossFit Zuid en dit wordt mede mogelijk gemaakt door een aantal sportieve partners. Wil je iets betekenen voor De Afvalrace, neem dan contact op.