Dat was het dan.. Maar liefst 180 dagen intensieve trainingen en begeleiding. De Afvalrace West-Brabant zit er op! Maar eerst natuurlijk nog het Finishgala waar ik samen met mijn lieve vrienden en familie onwijs van ga genieten. Het waren een bewogen zes maanden, met downs maar voor veel ups. Zonder mijn coach Leroy had ik niet alles bereikt wat ik zou moeten bereiken.
Mijn grootste verandering is misschien nog wel mentaal. Zoveel sterker, keuzes worden makkelijker en ik kan wel zeggen dat dat life changing is. Keuzes maken tijdens eetbuien. En ja, die blijven. Ze worden makkelijker maar ik zal ze altijd blijven houden. Maar ook keuzes maken in mijn privéleven, vriendschappen en sociale contacten. Het is niet meer vier dagen in de week lang leven de lol. Juist nu ik dat veel minder vaak doe kan ik er extra van genieten. Leroy heeft mij in laten zien dat het om mij gaat en waar ik mij fijn bij voel. Doen wat je moet doen. En dit half jaar heb ik gedaan wat ik moest doen!
Afgelopen woensdag mijn laatste weegmomentje en gesprek gehad met Leroy. Een fijn gesprek, een makkelijk gesprek. Hij stelde mij nog een moeilijke vraag waar ik snel en duidelijk antwoord op kon geven. ”Wat zou je hebben gedaan als de Afvalrace er niet was geweest?” Dan zou ik nog steeds op hetzelfde pad zijn en waarschijnlijk nog veel verder. Uiteindelijk had ik dan voor de makkelijke weg gekozen. Weer even een momentje stil gestaan bij het leven wat ik zes maanden geleden leidde. Was ik gelukkig? Ja, op mijn manier. Maar god wat ben ik dankbaar dat afgelopen zomer ineens het Facebookbericht over de Afvalrace verscheen. Ingeschreven met de gedachte er toch nooit iets van te horen. Met de 110 kilo die ik toen woog, de eerste stappen zelf gezet maar al snel wilde ik opgeven. Gelukkig kwam in september het telefoontje van Kevin en Leroy. De afgelopen zes maanden zijn voorbij gevlogen en ik zou ze met alle liefde nog 10 keer overdoen. Of het niet zwaar was? Sommige momenten wel maar ik heb vooral genoten, gelachen en bereikt wat ik wilde bereiken.
Ben ik dan nu klaar? Natuurlijk niet. Ik ben tevreden met wat ik deze zes maanden ben kwijtgeraakt en wat ik mentaal gewonnen heb. Maar ik weet dat er nog meer in zit en daarom heb ik nieuwe doelen gesteld. Realistische doelen. Ik ga mezelf, mijn ouders en zusje nog veel trotser maken dan we al zijn en 2018 ga ik in als een nieuw persoon, op haar streefgewicht. Ik kan niet wachten die persoon te ontmoeten!
Het komende jaar blijf ik in ieder geval Crossfitten, zou het niet meer kunnen missen. Daarnaast heb ik afgelopen dinsdag mijn langverwachte korfbaltraining gehad. En ik moet zeggen: ik heb het gemist en ik kijk er naar uit om elke dinsdag weer lekker op het veld staan en over een tijdje misschien wel weer wedstrijden te spelen!
Nu lekker verder zenuwpezen over morgen…….
- Kom je ook naar het Afvalrace Finishgala? Meld je dan snel hier aan en ben erbij!
