Met Bristol Team Osaka promoveren naar de 1e divisie. Voor minder doet Achraf Chouiter het niet. Het hoogst spelende zaalvoetbalteam uit de regio is het seizoen in ieder geval flitsend begonnen, met enkel overwinningen. De 22-jarige Chouiter behoort tot de dragende spelers van het team.
Ook hij was direct betrokken bij het samenstellen van de nieuwe selectie. ,,We zijn van de grond af aan begonnen.”
Halverwege het vorig seizoen stapte Chouiter bij de Roosendalers binnen. De inmiddels bij Baronie spelende Gianni Tiebosch, toen zijn maatje bij Rood-Wit, legde het contact. Chouiter trof een verdeeld gezelschap aan. De match tussen de jongens met Marokkaanse wortels en de rest ontbrak. De resultaten waren navenant. Behoud was het hoogst haalbare. Met name de uitwedstrijden waren een ramp. Vooral de Nederlandse spelers meldden zich geregeld af, vaak met onduidelijke redenen. Chouiter vat het klip en klaar samen. ,,Het was chaotisch”
Levy Schotel
Zelf droeg hij ook zijn steentje bij aan de wanorde. Tussentijds gestopt bij ZKV Meeuwen, het op het hoogste niveau spelende team uit Belgisch Limburg. Na enkele duels voor Bristol bleek de internationale transfer niet afdoende geregeld. Tegenstander Gestel stelde de zaak aan de orde en Chouiter kwam niet meer in actie voor de Roosendalers. Maar juist in die periode groeide zijn liefde voor de club. ,,Iedereen bleef contact houden.” Hans Lauwen, de geestelijk vader van het team, vond dat het roer om moest. En vroeg Chouiter om in zijn netwerk op zoek te gaan naar versterking. Het resultaat: een selectie waarin Levy Schotel zowat de enige autochtone speler is. Chouiter lacht erom. ,,Hij is één van ons.”
Iedereen speler werd getest op zijn voetballende kwaliteiten. De gedragscode was een minstens zo belangrijk criterium. Net als motivatie. Chouiter: ,,We hebben gekozen voor jongens die graag willen voetballen.” Lang niet alle spelers beschikken over de noodzakelijke ervaring. Voor een deel van de selectie is het seizoen zelfs een leerproces. De teamgeest compenseert volgens Chouiter veel. ,,Sommige jongens wisten in het begin niets van looplijnen. Ze herkenden spelsituaties niet. We leren met en van elkaar. En we lachen met elkaar, dat is misschien wel het belangrijkste.”
Bewust afscheid
De benadering van de wedstrijden bij Bristol is heel anders dan vorig jaar. ,,Ik keek in het begin mijn ogen uit, eerlijk gezegd. Ik was in België een uitvoerige wedstrijdbespreking gewend. Het verdedigende blok vormde daar de basis. Van daaruit wilden we aan voetballen toekomen. Hier werd helemaal niet in een verdedigend of een aanvallend blok gedacht.” Chouiter nam bewust afscheid in België. De combinatie met studie en veldvoetbal bij Rood-Wit was teveel van het goede. Hij nam zijn besluit na een verre uitwedstrijd bij Charleroi. ,,Ik stapte hier om kwart over drie ‘snachts binnen. Precies twaalf uur daarvoor was ik vertrokken.”
De in Etten-Leur woonachtige Chouiter houdt nog steeds drie ballen in de lucht. Een studie accountancy aan de Hogeschool Rotterdam, op het veld in de eerste klasse met Rood-Wit en in de zaal bij Bristol, Toch is alles nu beter te behappen, zegt hij. ,,De uitduels met Bristol zijn niet zo ver.”
Hans Lauwen
Datzelfde gevoel heeft Chouiter bij Bristol. Hij geeft hoog op over Hans Lauwen, de man die de club in 1977 oprichtte. ,,Hij is een sociale trainer, een warm persoon, de vader van de club. Iedereen vindt het leuk om voor hem te voetballen.” Ook met zijn studie gaat het goed. ,,Het is veel lesstof, de verwachtingen zijn hoog en er wordt veel zelfstandigheid gevraagd. Maar ik ben goed met getallen, altijd geweest.”
Chouiter is ambitieus, in en buiten het veld of de zaal. ,,Ik ben een slecht verliezer.” Met Bristol gaat hij voor het kampioenschap. ,,Ik streef altijd naar het hoogst haalbare. Ik heb ook niet het gevoel dat ik als voetballer aan mijn plafond zit. Er zit nog steeds rek in.”
