De Afvalrace was er net op tijd!

Wauw, wat een ervaring! 180 dagen intensieve begeleiding en training zit erop. En ik durf oprecht te zeggen dat de Afvalrace mijn leven heeft veranderd. Leroy, mijn coach bij PhysiQ / Crossfit Zuid, heeft mij ontzettend veel geleerd .

Wat ben ik hem dankbaar! Van een BMI in de rode cijfers, obesitas dus, naar de oranje cijfers en door gaan tot de groene cijfers! Niet alleen ben ik nu meer dan 30 kilo en 12 centimeter kwijt, mentaal heb ik misschien nog wel een grotere verandering doorgemaakt.

De afgelopen zes maanden draaide alles om keuzes maken. Het is echt niet zo dat ik alleen maar salades heb gegeten en water heb gedronken. Iets lekkers en een wijntje op zijn tijd wil je nu eenmaal niet de rest van je leven missen toch? Dat hoeft ook niet maar je moet bewuste keuzes maken. Door de trainingen en de gesprekken met Leroy wordt je niet alleen fysiek sterker. Je gaat over je grenzen heen op momenten dat je denkt dat je niet meer kunt. Opgeven is vaak geen optie. Dingen waardoor ik makkelijker NEE durf te zeggen in bepaalde situaties. Niet alleen wat eten betreft maar ook in mijn sociaal leven.

Zoals ik schreef in mijn brief aan mijn ouders aan het einde van de Afvalrace wil ik niet meer 4 of 5 dagen in de week dronken zijn en de volgende dag niet meer uit mijn bed kunnen. Ik wil leven en genieten van dit leven. Mijn voeding en het sporten maken dat mogelijk. Waar ik mij misschien nog wel het meeste over verbaasd heb is hoe belangrijk slaap is. Weekenden met maar 3 of 4 uurtjes slaap komen niet meer voor bij mij want ik weet dat ik mezelf heel hard tegen kom. Je wilt de energie dan ergens anders vandaan halen en vaak is dat uit (slecht) veel eten. Dat is verleden tijd, een belangrijk iets wat ik tijdens de Afvalrace geleerd heb!

Het Finishgala op 8 april was een dag vol zenuwen. 's Ochtends al lekker begonnen met huilen samen met mama. Stuiteren als een klein kind voordat Jill mij op kwam halen. En dat stuiteren duurde wel even. Na de lunch werden we verwacht bij Shoots & More waar mijn vriendinnetje Aniek voor de zoveelste keerde zorgen dat mijn haar super zat! Ook de make up werd verzorgd zodat Wendy en ik konden stralen tijdens de shoot. Samen met Mark en Chris zijn er een hoop mooie foto's gemaakt. Samen met alle trainers hebben ee genoten van een drie gangen diner bij d'n Brooy waarna we doorgingen naar het gala. Uiteraard had Leroy zich goed voorbereid en was er van overtuigd dat hij mij aan het huilen zou krijgen. En ja hoor. Het feit dat hij uit alle reacties onder mijn voor- en nafoto die van mijn vader eruit pikte sloeg keihard in. Mijn vader reageerde namelijk met 'En dan zien jullie alleen nog maar de buitenkant'. Ik brak en Leroy had zijn doel bereikt. Dat maakte mijn bedank woordje wat anders dan ik in gedachten had. Ik hoop dat iedereen die mij de afgelopen 6 maanden heeft aangehoord, gesteund en gemotiveerd, weten wie ze zijn en dat ze weten dat ik hen ontzettend dankbaar ben. Ja Tim, ook jij;)

In ons laatste gesprek stelde Leroy een belangrijke vraag. 'Wat als de Afvalrace er niet was geweest of wat als je niet was uitgekozen?' Makkelijk te beantwoorden: dan was ik nooit waar ik nu ben. Een persoon die sterk in haar schoenen staat en keer op keer nieuwe doelen stelt. Als de Afvalrace in de zomer van 2016 niet voorbij was gekomen dan woog ik nog steeds 110 kilo of meer en had ik uiteindelijk voor de makkelijke weg gekozen. PhysiQ heeft mij een andere kant van mezelf laten zien en dat heeft mij gemaakt tot wat ik nu ben en .. laat dat duidelijk zijn: ik ben er nog niet. Ik ga door. Die 'laatste' 15 ( ondertussen nog 13) gaan er af en ik ga zorgen dat ik tevreden ben met en in mijn lichaam. Ik blijf zeker nog even hangen bij PhysiQ en volg nu het Tribe traject, waar godzijdank nog coaching bij zit van Leroy. Op naar Luelle 3.0! Want van de oude Luelle heb ik ondertussen afscheid genomen en die zien jullie nooit meer terug.