In gesprek met de cast van De Klokkenluider van de Notre Dame

Morgenavond staan ze in de première van De Klokkenluider van de Notre Dame: Romy Jung en Sebastiaan Waegemaekers. We praten met de jonge acteurs over hun rol, de zenuwen en de productie.

Romy Jung (17) komt uit Bosschenhoofd. Ze heeft dit jaar examen gedaan op het Jan Tinbergen College. Naast repeteren voor JONG! Theater geniet ze van haar vakantie. In De Klokkenluider speelt Romy Esmeralda, een bekoorlijke zigeunerin.

Parijs, 1482. Zigeuners maken de stad onveilig. De jonge rechter Frollo krijgt de taak hier een eind aan te maken maar raakt in de ban van de jonge Esmeralda. Frollo wil zich niet overleveren aan zijn verlangens en verklaart het zigeunervolk vogelvrij. In de strijd die volgt, werpt Zafiro zich op als leider van de rebellen.

Zafiro wordt gespeeld door de 16-jarige Sebastiaan Waegemaekers uit Roosendaal. Hij zit in de 4e klas van het Norbertuscollege en vat de theaterproductie samen met: "Het is een fantastische, gezellige, mooie voorstelling die gezien mag worden!"

Jullie spelen al langer bij JONG! Theater, is het niet?
Romy: De regisseur vroeg mij vorig jaar om mee te doen en ik ben blijven plakken. Ik heb hiervoor negen jaar Hofplein Theater gedaan en daar ook een keer een hoofdrol gespeeld. Bij JONG! Theater is Esmeralda mijn eerste grote rol.

: Ik heb ook eerst bij Hofplein gezeten, maar dit is alweer mijn derde seizoen bij JONG! Theater. Denk niet dat ik er minder zenuwachtig om ben! Je werkt een heel jaar naar zo'n voorstelling toe en het blijft natuurlijk spannend om het aan de mensen te laten zien.

: Esmeralda is wel een pittige tante. Ze kan niet tegen onrechtvaardigheid en als ze iets in haar hoofd heeft, gaat ze er helemaal voor. Daarin lijk ik heel erg op haar.

Sebastiaan: Zafiro is een personage dat je ziet leren, ziet groeien in het stuk. Hij verandert van een zorgelijke puber in een zelfstandige, strijdlustige man. Dit is voor mij heel herkenbaar.

Hoe zenuwachtig ben je? Maakt het daarbij uit of je moet zingen of acteren?
Sebastiaan: Tja, dat zingen... Als je zingt moet je in je rol zitten, je tekst weten, toon én maat houden. Die combinatie houdt het spannend voor mij. Acteren blijft ook spannend, maar op een andere manier.

: Zingen is misschien wel het meest mijn ding, dus ik ben blij dat ik dat dit jaar ook mag laten zien. De spanning komt bij mij eigenlijk pas vlak voordat ik op moet, maar zodra je dan je eerste zin hebt gezegd zakt dat weer weg.

: Je kunt even compleet iemand anders zijn. Je krijgt een rol, en dan is het aan jou om daar echt iemand van te maken. Ik vind het heel grappig om een hele repetitie Esmeralda te zijn en te denken zoals zij en daarna weer naar huis te gaan als Romy.

Sebastiaan: Het is leuk om mensen iets mee te geven om over na te denken of ze juist te laten lachen. En zelf leer ik er heel veel van: je krijgt te horen waar je aan kunt werken of wat je juist goed doet. Daar word je sterker van.

Wat moet de lezer zéker weten over de productie?
Sebastiaan: De titel klinkt eenvoudig, en het verhaal kent iedereen wel zo'n beetje. Maar het stuk heeft zoveel méér aan verhaallijnen en aan contrast tussen grappige en serieuze stukken.

: De muziek maakt de voorstelling extra spannend en je wordt als publiek echt meegenomen naar Parijs in 1482. Ik hoop dat er veel mensen komen kijken naar dit sprookje. Want dat is het eigenlijk!

: De zaal wordt 90 graden gedraaid. Zo krijg je een breed speeloppervlak en er is meer contact met het publiek. In feite is de zaal niet berekend op die opstelling. Dus we hebben geen coulissen, je ziet de bakstenen wand en de belichting kun je niet wegmoffelen.

Sebastiaan: Het decor heeft bijna een industrieel karakter. Maar onze 15e-eeuwse kleding en het historische karakter van de teksten maakt het tot een prachtig contrast.