Als je mensen vraagt wanneer de bevrijding van Roosendaal begon, dan zeggen ze: 31 mei 1944, de dag van het bombardement op de melkfabriek.
Zes dagen voor D-Day. Niemand wist dat de bevrijding op het punt stond te beginnen. Een doodgewone woensdag. Een mooie lentedag met een blauwe lucht. Aan het eind van de ochtend wat zwarte puntjes aan de horizon. Amerikaanse vliegtuigen die snel dichterbij komen. Het luchtalarm gaat niet af, want het zijn de geallieerden.
Roosendaal spoorknooppunt
De vliegtuigen cirkelen boven de stad: wat hebben ze hier te zoeken? Roosendaal weet niet dat in België op dat moment al een aantal stations is gebombardeerd. De geallieerden willen, met de invasie in zicht, spoorwegen en stations ‘onklaar’ maken. Zo zou het voor de Duitsers stukken moeilijker worden om hun soldaten en oorlogsmateriaal te vervoeren.
Melkfabriek
Helaas vallen in Roosendaal – een belangrijk spoorknooppunt – de bommen overal, behalve op het station. De meeste slachtoffers vallen bij de haven waar de suikerfabriek van Van Gilse en de melkfabriek staan. De fabrieken zijn vol in bedrijf: bij de melkfabriek rijden boeren af en aan.
De ravage is enorm. In het hele centrum springen de ruiten. Doden worden het gemeentehuis op de Markt binnengedragen. Overal ligt glas. Er valt ook een bom op de speelplaats van de St. Marieschool. In totaal vallen er 76 doden en meer dan 100 gewonden.
Een groot deel van de doden valt bij de melkfabriek. Daarom kennen veel Roosendalers het bombardement als ‘het bombardement op de melkfabriek’. Een aantal burgerslachtoffers ligt op de begraafplaats van de Bredaseweg onder simpele stenen kruisjes begraven.
Nog vier maanden
Uiteindelijk duurt het na de invasie op 6 juni nog ruim vier maanden voordat Roosendaal, op 30 oktober 1944, bevrijd wordt.
