Inmiddels zijn we wel gewend aan de quarantaine. Maar, na de zoveelste avond samen op de bank, begint de verveling een beetje toe te slaan. Het wordt tijd om wat te ondernemen.
Uitstapjes zijn er even niet bij. We worden nog steeds verzocht zoveel mogelijk thuis te blijven. Ook komt er geen visite over de vloer en gaan we zelf ook niet bij iemand langs. Alles om ons zoveel mogelijk te houden aan de richtlijnen van het RIVM. Vrienden wonen ver weg en familie hebben we al even niet meer gezien. Is dit het nieuwe normaal?
Gaan we hiermee verder ook nadat we het corona-virus hebben overwonnen? Blijven we straks ook nog 1,5 meter afstand houden? Of, willen we het liefst de ander weer kunnen
knuffelen en handen schudden?
We gaan het meemaken zodra het kabinet ons groen licht geeft en daarmee onze vrijheid om te bewegen terug geeft. Voor nu houden we alles en iedereen op afstand. Zelfs vrienden en familie.
Gisteren hadden we wel een onverwachts gezellige avond. Ik geloof dat meer mensen inmiddels steeds vaker video-bellen.
Wij hebben voor het eerst van ons leven een online quiz en bingo gespeeld met beeld en geluid. Je hebt dan twee apps open staan, één voor de quiz en één voor het video-bellen. Daarbij hebben we onze familie, die toch zeker een uur rijden bij ons vandaan wonen, weer gezien en gesproken. Iedereen gelukkig gezond. Super ervaring en zeker voor herhaling vatbaar.
De crisis is een lastige periode, maar het is ook een periode van ontdekking en leermomenten. Senioren leren omgaan met de computer en smartphone om via het video-bellen in contact te blijven met geliefden. Doet deze tijd dan toch nog iets goed.
Column door Claudia Sieben [Lees haar vorige column: De dames met een kortpittig kapsel ]
