Sinds kort ben ik de trotse eigenaresse van een typemachine. Zo eentje uit een oude film.
Bij het zien van het apparaat hoor je de secretaresses al driftig tikken. Vooral het belletje wat rinkelt om aan te geven dat je het einde van de pagina nadert is briljant.
Het machine is van mijn vader geweest. Hij heeft er heel veel op gewerkt. Je kunt het je haast niet voorstellen. Hoe dan? Waar sla je het getypte werk veilig op? Wat doe je als de inktlint kapot gaat of als de letters vast lopen? Daar hoeven wij toch lang niet meer over na te denken.
Daarbij zijn typefouten uit den boze. Het is onvermijdelijk, maar je baalt als een stekker wanneer je per ongeluk een verkeerde letter aanslaat. En, owee als je de pagina er verkeerd in stopt en de tekst scheef op het papier terecht komt. Laat staan dat je de pagina dubbelzijdig wilt bedrukken met tekst en het papier verkeerd om in de machine stopt. Dan krijg je de tekst op z’n kop!
Er komt dus nogal wat denkwerk bij kijken. Ook heb ik ontdekt dat dit machine lang niet alle leestekens bevat. Er zit nog een oude Gulden toets op. Haakjes en accolades hadden ze toen nog niet, evenals het hekje. En, het uitroepteken ontbreekt. Vragen konden er wel gesteld worden, maar extra nadruk geven aan een woord of een zin was nog niet mogelijk. Bijzonder toch?!
Als je bedenkt wat wij nu allemaal kunnen printen, scannen, e-mailen, opslaan in de cloud, opzoeken op internet en dat allemaal in full colour. Dan trekt het typemachine aan het kortste eind. Desalniettemin, vind ik het een stoer apparaat. Het is zwaar, stevig, degelijk en draagbaar. Voordelen zijn er ook. De accu zal nooit leeg gaan. Het machine zal nooit uitvallen. Programma’s zullen niet crashen. Virussen hebben geen kans. Hackers ook niet. Het machine zal nooit vragen of ik mijn penis nog wil verlengen of dat ik misschien zaken wil doen met oplichters in het buitenland (ja, dat soort mails komen in mijn spamfilter terecht). Mijn typemachine biedt mij rust en geen afleiding.
Reden genoeg om er eens een tekst op te typen. Mocht mijn boek uiteindelijk gepubliceerd worden dan krijgen de lezers van Roosendaal Nieuws natuurlijk de primeur. 😉
Column door Claudia Sieben
