Inmiddels woon ik al weer een aantal maanden in het fraaie dorpje Wouw. De tijd vliegt als je het leuk hebt. Of als je het gewoon druk hebt natuurlijk. Het huis was in principe kant-en-klaar. Een likje verf hier en daar om de boel op te frissen was voldoende om van het huis ons thuis te maken. Heerlijk toch?!
‘Woon je nu in Wouw?! of all places..’, hoor je mensen vragen. Jazeker! Het is nog steeds gemeente Roosendaal dus erg ver weg van mijn ‘roots’ zit ik niet hoor.
Tot nu toe bevalt het prima. In de straat komt alleen bestemmingsverkeer. Het is er nog stil en rustig ’s nachts. Ik heb in het centrum van Londen gewoond, dus vergelijkingsmateriaal heb ik wel degelijk!
Ik heb me voorgenomen om zaken vanaf nu positiever te bekijken. Niet dat ik altijd erg negatief was, maar wel kritisch en soms ook hard. Komt misschien ook door de omgevingen waar ik heb gewoond en gewerkt. De Randstad, daar word je nou niet bepaald een ‘zacht mens’ van.
Wat mij altijd opviel was hoe de mensen daar zijn in het verkeer. Gehaast en gestresst. File? Laten we dan massaal van rijbaan wisselen, want die linkerbaan gaat toch veel sneller?! Nee joh, ben je mal. Ik ging dagelijks de A13 over, twee keer per dag, en bleef altijd braaf op de rechterrijstrook rijden. Het grappige is dat ik die opgefokte, bumperklevende, mij opzij duwende automobilisten een stuk verderop in de file weer rustig en kalm inhaalde. Stiekem kon ik dan mijn pret-glimlach niet meer verborgen houden. Doe maar rustig, dan doe je al gek genoeg.
Hier in het dorp gaat het er wel even anders aan toe. De straten zijn er smal en bijna ieder huishouden heeft inmiddels een tweede auto voor de deur staan. Druk dus! Je moet oppassen dat je geen zij-spiegels eraf rijdt. Op smalle stukken moet het verkeer wachten op tegenliggers die voorrang hebben. Dat wordt hier keurig netjes gedaan! Niks geen haast of stress. Gewoon rustig en kalm zoals het hoort.
Er wordt vriendelijk bedankt voor het gehoorzamen van de verkeersregels. Bizar eigenlijk hè?! Iets wat iedereen overal eigenlijk zou moeten doen, iets wat normaal zou moeten zijn, daar word je in het dorp voor bedankt. Automobilisten geven elkaar hier een duimpje, zwaaien of steken de hand op om de geduldige tegenligger te bedanken. Dit is hoe het moet. En of ik in Wouw woon, ik vind het fantastisch!
Column door Claudia Sieben [Lees haar vorige column]
