Met verslagen gezicht lees ik de brief van mijn buurman. Na een strijd van ruim 8 (!) jaar met onze achterbuurman is besloten de boom, die onze tuinen deels overdekt, te rooien.
De prachtige oude eik die ons natuurlijke schaduw biedt moet weg. Bewoners uit de hele straat zijn het daarover eens. De boom geeft namelijk ook rotzooi. Blad, takjes en eikels vallen in de tuinen en op de daken van de huizen en schuurtjes. De afvoeren raken erdoor verstopt en de tuin kan keer op keer aangeharkt en geveegd worden. Zonder die boom zou het leven een stuk prettiger zijn!
De buurman op wiens grond de boom staat wilde er eerst niks van weten. Belachelijk! Stelletje zeurpieten! Dan moet je maar niet naast een grote boom gaan wonen. Ruim acht jaar is er discussie gevoerd over de boom. Over en weer. Je zou de boom inmiddels een naam kunnen geven. Zeg nou zelf, ‘Daan’ zou toch je minder snel omleggen dan ‘de boom’? Nu krijgt de hele straat dan toch eindelijk hun zin. In oktober is het zover. Een professionele boomrooierij zal de boom komen rooien. De kosten worden onder de bewoners, de zeurpieten, verdeelt want daar wilde de achterbuurman niet aan mee betalen. “Jullie hebben last van de boom, ik niet”, waren zijn woorden. Geef de man eens ongelijk.
Ik ben opgegroeid op een recreatiepark, in de natuur met veel groen en bomen. Geen buitenafgelegen industrieterrein of woonwijk. Als je al ergens een grote boom ziet staan in een straat, haal je hem niet weg omdat er bladeren af vallen. Maar, dat is mijn mening.
Terwijl de gemeente steeds meer doet aan milieuvriendelijkheid en klimaatproblemen probeert op te lossen, denk bijvoorbeeld aan zonneparken (velden met zonnepanelen), gaan wij de boom, die ons notabene van zuurstof voorziet en de lucht nog een beetje zuivert, kappen. Ik kan het niet helpen, maar ik word daar wel een beetje treurig van. Het klopt niet met hoe het zou moeten gaan.
Nu is besloten dat de veelbesproken boom gekapt wordt, ben ik op zoek naar een zuurstof producerende vervanger. Ik zet die dan op mijn grond. Die ik gekocht heb. Waar ik over beslis. Als het aan mij ligt plant ik mijn hele tuin vol groen en bomen, maar zo groot is mijn tuintje niet. Wel heb ik ruimte voor een dak-plantaan. Twee stuks welteverstaan. Die krijgen vast en zeker een plekje in mijn tuin, zodat we ook volgend jaar zomer natuurlijke schaduw hebben en een beetje zuivere lucht.
Column door Claudia Sieben [Lees haar vorige column]
