Stichting Stoere Pepijn heeft ton binnen: hoe gaat het intussen met Pepijn?

Stichting Stoere Pepijn heeft een ton binnen. De kleine Pepijn heeft wel iets anders aan zijn hoofd. Stilliggen tijdens de bestralingen bijvoorbeeld.

Het streefbedrag van een ton werd donderdag bereikt met de opbrengst van 4.100 euro van een eerste vaatje haring in 't Veerhuis in Oud-Gastel. Het is hard gegaan: op 13 mei stond de teller nog op 70.000 euro.

Helaas helpt het geld de 3-jarige Pepijn niet richting Amerika. Of hij in juli mag vertrekken, hangt helemaal af van de uitslag van de scans. Afgelopen donderdag had hij er weer een, en het is nog even wachten op de uitslag. Het laatste plekje op zijn ruggengraat was op de laatste scan nog niet helemaal weg, al slinkt het wel.

Om het ventje helemaal 'schoon' te krijgen, heeft hij nog 15 bestralingen te gaan. Alleen als Pepijn schoon is, krijgt hij groen licht voor Amerika waar het erom gaat de kans op terugkeer van de kanker te verkleinen.

Micha Aerts, secretaris van Stichting Stoere Pepijn én Pepijns tante, vertelt dat haar neefje weer thuis is. Zes weken chemo en ziekenhuis: het was zwaar. Voor de bestralingen moet Pepijn wel steeds naar Utrecht, maar dat is heel wat beter dan in het ziekenhuis moeten blijven.

"Ook los van de bijwerkingen van de hoge dosis chemo, merkten we dat het ziekenhuis echt zijn tol begon te eisen." Pepijn hield vocht vast, was misselijk, had buikpijnaanvallen en kreeg gemene prikken met nog gemenere stoffen erin.

De chemo moest Pepijns 'bloedfabriek' stilleggen. Daarna kreeg hij zijn eigen stamcellen terug en kon de bloedproductie weer opgestart worden. In die periode was hij enorm vatbaar en mocht broertje Thijmen niet op bezoek komen vanwege Pepijns lage weerstand. Gelukkig was er Skype.

"Nu zijn ze gelukkig weer thuis en gaat het een heel stuk beter", vertelt Aerts. En trots: "Pepijn doet het zo goed bij de bestraling dat hij zelfs niet onder narcose gebracht hoeft te worden."

Dat Pepijn netjes stil blijft liggen, is voor zo'n peuter een hele prestatie. Gelukkig heeft het jochie veel steun aan Thomas. Thomas de Trein. Met een van zijn filmpjes lukt het Pepijn om bewegingsloos in het enorme bestralingsapparaat te blijven liggen.

In het ziekenhuis zijn de Dikke Controleur en de Machinist van Thomas de Trein zelfs op bezoek geweest. Pepijns moeder schrijft in haar blog: "Het was Thomas Trein week in het Spoorwegmuseum. Vorig jaar zeiden we: daar gaan we volgend jaar naartoe. Dat liep anders."

Het Spoorwegmuseum was meteen heel enthousiast. Alleen moest de afdeling het bezoek goedkeuren, want aan bezoek werd strikte eisen gesteld. Maar gelukkig kregen Controleur en Machinist toestemming en bezochten ze begin juni Pepijn in het ziekenhuis. Dát maakte indruk!

De secretaris van Stoere Pepijn is vooral onder de indruk van het geld. "Het is een enorme opluchting om het geld bij elkaar te hebben dat nodig is om het gezin naar Amerika mee te laten gaan." De ziektekostenverzekeraar vergoedt de kosten van Pepijns behandeling, maar het gezin wil dat halfjaar graag samen blijven.

En nu? Wat gebeurt er met de geplande activiteiten voor Stoere Pepijn die op de agenda

staan? "We stoppen nog niet met inzamelen," verzekert Aerts. "Iedere euro die we meer hebben, geeft de ouders wat extra ademruimte."

Het geld dat overblijft, wordt uiteindelijk verdeeld onder Villa Joep

, het fonds tegen neuroblastoom kinderkanker, en andere stichtingen zoals Stoere Pepijn. Zo'n 25 kindjes per jaar krijgen deze diagnose, en een aantal van hen komt - net als Pepijn hopelijk - in aanmerking voor nabehandeling in Amerika.

Stichting Stoere Pepijn vindt het enthousiasme waarmee West-Brabant zich inzet voor Pepijn haast ongelooflijk. Tegelijk zien ze hoe hun neefje - de oom en tante van Pepijn zetten de stichting op - aan het knokken is.

"Hij heeft nog een lange weg te gaan. De behandeling in Amerika zal erg heftig worden. Het gezin gaat een pittige tijd tegemoet," besluit Aerts.